Oldtimery: Lancia Fulvia

Lancia Fulvia wyrabiana była w paru wariacjach od 1963 do 1976 roku. W świadomości przetrwały jej rezultaty w rajdach, w tym zwycięstwo w międzynarodowym rajdzie z 1972 roku.

Dostarczana była jako 4-drzwiowy sedan (Berlina), 2-drzwiowe coupe, jak również specjalna wariacja Sport zaprojektowana przez studio Zagato na bazie płyty podłogowej edycji coupe.

Wariacja 4-drzwiowa Berlina została opracowana przez Antonio Fessia żeby zastąpić starszy model Appia (nowszy wóz powstał niemal w całości bez używania elementów prekursora). Napęd był przesyłany na tylne koła, co było w owym czasie odkrywczą koncepcją.

Berlina powstała w dwóch liniach. Pierwsza sporządzana była do 1969 roku, druga od 1969 do rozwiązania produkcji. Auto wyposażono w nowiuteńki motor rodzaju V4 DOHC o kubaturze 1.3 litra oraz mocy granicznej 88 KM.

O ile Berlina była raczej samochodem rodzinnym, to więcej fascynacji powodowała edycja Coupe. Ona również doczekała się dwóch serii. Wstępna edycja powstawała w latach 1965-1970, druga od 1970 do zmierzchu wytwarzania. Odmiany Berlina jak również Coupe podzielały identyczne jednostki napędowe. Zaprojektował ją Piero Castagnero, inżynier z Lancii. W 1977 zastąpiła ją Lancia Beta Coupe.

Najwięcej emocji powoduje wszelako odmiana Sport zrealizowana w studio Zagato oraz zaprojektowana przez Ercole Spada. Lancia Fulvia Sport byla pomyślana jako bardziej aerodynamiczna i sportowa wariacja wersji Coupe. Zaopatrzona w żywsze jednostki napędowe uczestniczyła w wielu wyścigach. To za jej sprawą Lancia oficjalnie powróciła do sportów samochodowych.

Zaistniały dwie edycje tej odmiany. Od 1965 do 1969 składano wariację pierwotną, od 1970 do kresu produkcji wersję kolejną, która wystartowała w 1970 r. na targach motoryzacyjnych w Turynie. Najlepszym odmianą była Lancia Fulvia Sport 1600 z drugiej linii, osiągająca 190 km/h.

Współcześnie odmiana Coupe jest prostsza do znalezienia, niemniej jest kosztowniejsza aniżeli Berlina. Wszystkie Fulvie przeżywają kłopoty z rdzą. Nic czego nie dałoby się spodziewać po tak podstarzałym pojeździe. Większość elementów, które powinno się skontrolować przed zakupem jest nielekko dostępna, z tego powodu dobrze jest wziąć pojazd na lewar. Napęd V4 jest na ogół pewny, wyjąwszy pompę wody. Drogie hamulce Dunlopa z początkowych Fulvii zostały zastąpione hamulcami Girling w drugiej wersji, ale lwia część ambarasów z hamulcami wychodzi z nie wykorzystywania wozu przez lata. System elektryczny jest właściwie bezproblemowy, jeśli był zadbany. Dostępność podzespołów zamiennych jest z zasady dosyć duża jakkolwiek wiele z nich może być dość kosztownych.